Umbrella Autobiography Marathi Essay: माझं नाव छत्री. मी एका कारखान्यात तयार झाले. मला बनवताना खूप सारे कापड, लाकूड, आणि लोखंड वापरले गेले. माझ्या रंगीबेरंगी कापडावर फुलं, पट्टे आणि वेगवेगळ्या छटा आहेत. माझ्या अंगावर बटणं आहेत, ज्यामुळे मी उघडते आणि बंद होते. माझ्या डोक्यावर एक लांब काठी आहे, जी मला आधार देते.
पहिलं घर आणि आनंद | Umbrella Autobiography Marathi Essay
माझा प्रवास सुरू झाला जेव्हा मला एका दुकानात ठेवण्यात आलं. तिथं एक काका आले आणि मला अगदी आवडीनं उचललं. “ही छत्री चांगली आहे,” असं ते म्हणाले. त्यांनी मला आपल्या बॅगेत ठेवलं, आणि मला माझं पहिलं घर मिळालं. मला खूप आनंद झाला, कारण आता मी एखाद्या माणसासाठी उपयुक्त ठरणार होते. काकांनी मला आपल्या घरात आणलं, आणि त्यांची मुलगी मला पाहून खूप खुश झाली.
पहिली पावसाळी सर
एके दिवशी, अचानक आकाशात काळे ढग जमले, आणि पाऊस सुरू झाला. काका मला घेऊन घराबाहेर पडले, आणि मी पहिल्यांदा पावसात भिजले. पाण्याचे थेंब माझ्या कापडावर येऊन पडले, आणि मी आनंदानं उघडले गेले. मी काकांच्या डोक्यावर उभ राहून त्यांना पावसापासून वाचवलं. त्यांच्या चेहऱ्यावरचा हसू पाहून मला जाणवलं की, “मी माझं काम योग्यरित्या करत आहे.”
Essay on my favourite sport cricket | Essay on my favourite sport cricket in english
मी खूप उपयोगी ठरते
पावसाळ्यात, लोक मला नेहमीच सोबत घेऊन जातात. शाळेत जाणाऱ्या मुलांना मी पावसापासून वाचवते. ते माझ्या सोबत आनंदाने चालतात, माझ्या कापडावर पाऊस पडतो, आणि मी त्यांना सुरक्षित ठेवते. मला त्यांचा आनंद पाहून खूप छान वाटतं.
एकदा, एका छोट्या मुलाने मला खूप जोरात उघडलं, आणि मी आनंदाने उड्या मारायला लागले. तो लहानगा पावसात नाचायला लागला, आणि मीही त्याच्याबरोबर थोडीशी नाचले. त्याच्या आनंदात मी सहभागी झाले होते.
उन्हाळ्यात, मात्र माझं काम थोडं कमी होतं. लोक मला बाहेर काढत नाहीत, कारण त्यांना पाऊस लागत नसतो. मी काकांच्या घरात एका कोपऱ्यात शांतपणे पडून असते. कधी कधी मला वाटतं की, “कोणीतरी मला पुन्हा उचलावं आणि माझं काम सुरू करावं.” पण मग मी विचार करते, “पावसाळा परत येईल, आणि मग माझं काम पुन्हा सुरू होईल.”
माझा मित्र आणि मी
माझी एक छत्री मित्र आहे. ती खूप रंगीबेरंगी आहे, आणि आमची खूप छान मैत्री आहे. आम्ही दोघी एकमेकांना पावसाच्या गोष्टी सांगतो. ती नेहमी मला सांगते की, “तू खूप सुंदर आहेस!” आणि मी तिच्याकडे पाहून हसते. आमचं मैत्रीचं नातं खूप खास आहे, कारण आम्ही एकमेकींच्या सुख-दुःखात सहभागी होतो.
एका मुलीचं स्वप्न
एके दिवशी, मला एका लहान मुलीने उचललं. ती खूप लहान होती आणि तिचं नाव साक्षी होतं. साक्षीने मला आपल्या हातात घेतलं आणि ती म्हणाली, “तू खूप सुंदर आहेस, छत्रीबाई!” मला तिचं प्रेम खूप आवडलं. ती मला घेऊन शाळेत जात होती, आणि तिच्या डोक्यावर मी उघडली. पावसाचे थेंब तिच्या चेहऱ्यावर येऊन पडले, पण मी तिला ओलसर होऊ दिलं नाही. ती हसत होती, आणि मी तिचा आनंद पाहून खूप खुश झाले.
एक खडतर दिवस
एकदा माझ्यावर एक कठीण प्रसंग आला. वारा खूप जोरात वाहू लागला, आणि मी साक्षीच्या हातातून निसटले. मला खूप वाईट वाटलं, कारण मला वाटलं की मी आता हरवून जाणार. पण एका चांगल्या काकांनी मला उचलून साक्षीला परत दिलं. त्या क्षणी साक्षीच्या डोळ्यात अश्रू होते, आणि मला देखील खूप आनंद झाला की मी तिच्या हातात परत आले.
माझ्या प्रवासात मी खूप वेगवेगळ्या ठिकाणी गेले. कधी कधी मी समुद्रकिनाऱ्यावर गेले, तिथं लहान मुलं मला उघडून खेळत होती. कधी कधी मी डोंगरावर गेले, जिथं लोक मला घेऊन फिरत होते. प्रत्येक ठिकाणचं माझा अनुभव वेगळं होतं, आणि प्रत्येक वेळी मी लोकांच्या आनंदात सहभागी होत होते.
माझी नाती
माझं अनेक लोकांशी नातं आहे. प्रत्येकाने मला वेगळ्या प्रकारे वापरलं, पण मला सगळ्यांकळून प्रेम मिळालं. एकदा एका वडिलांनी मला आपल्या मुलाला भेट दिलं, आणि तेव्हा मला वाटलं, “मी आता त्या मुलाचा नवा मित्र आहे.” माझं नातं लोकांशी खूप गोड आहे, आणि मला त्यांच्या आयुष्यातलं एक खास स्थान मिळालंय.
माझ्या रंगांनी खूप आनंद आणला आहे. लोक मला रंगीबेरंगी असलेले पाहून हसतात, आणि मला तेव्हा जाणवतं की माझं अस्तित्व त्यांच्या आनंदात आहे. माझ्या फुलांच्या नक्षीमुळे लहान मुलं खूप आनंदी होतात, आणि मला त्यांच हसू पाहून खूप मजा येते.
विजयाचा क्षण
एकदा, एका महत्त्वाच्या कार्यक्रमात मला नेण्यात आलं. तो गणेशोत्सवाचा दिवस होता, आणि एक मुलगा मला घेऊन गणपती बाप्पाच्या दर्शनाला गेला. मी त्याच्या हातात उघडली, आणि त्याने मला आकाशात नाचवलं. तेव्हा मला वाटलं की, “मी आज खूप मोठं कार्य करत आहे.”
जेव्हा पाऊस संपतो, तेव्हा लोक मला बंद करून ठेवतात. पण मी तिथेच असते, कारण मला माहित आहे की पाऊस पुन्हा येईल, आणि मी पुन्हा लोकांच्या आयुष्यात आनंद घेऊन येईन. मी फक्त एक साधी छत्री असली तरी माझं काम खूप महत्त्वाचं आहे.
छत्रीचं महत्त्व | Umbrella Autobiography Marathi Essay
लोकांनी मला एक गोष्ट शिकवलं, “छत्री असेल तरच आपण पावसात न भिजता राहू शकतो.” माझं असणं लोकांच्या सुरक्षिततेचं आणि आनंदाचं प्रतीक आहे. मी त्यांच्यासाठी पाऊसातला सखा आहे, आणि उन्हातली सावली.
मी एक साधी छत्री आहे, पण माझं अस्तित्व खूप मोठं आहे. लोक माझ्यावर खूप प्रेम करतात, आणि मला वाटतं की मी त्यांच्या आयुष्यातल्या आनंदाचा एक भाग आहे. मला फक्त इतकंच सांगायचं आहे की, “तुम्ही मला घेऊन कुठेही जा, मी नेहमी तुमच्या सोबत राहीन.”
मी माझ्या लहानग्या डोळ्यांतून तुम्हाला माझं आयुष्य सांगितलं. मी कधी कधी हसते, कधी रडते, पण माझं एकच स्वप्न आहे – लोकांच्या आयुष्यात आनंद आणणं. तुमच्यासाठी मी एक साधी छत्री असले तरी तुमच्या आनंदाच्या क्षणांची मी साक्ष आहे.
6 thoughts on “छत्रीचे आत्मचरित्र मराठी निबंध | Umbrella Autobiography Marathi Essay”